Ιστορικό

Η Ιστορία της Κοινωνίας των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών Ελλάδας

Στις 16 Φεβρουαρίου του 1891, στην Κορακιάνα της Κέρκυρας, γεννήθηκε το πρώτο παιδί του δημάρχου Σπύρου Μεταλληνού, ο Κώστας. Το παιδί αυτό χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό για να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην αναβάθμιση της πνευματικής ζωής της Ελλάδας δημιουργώντας το κίνημα των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών.

Ο πατέρας του, δήμαρχος μεν αλλά άμισθος, τον μεγάλωσε μέσα σε μεγάλη φτώχεια. Ο ίδιος ο Κώστας Μεταλληνός έλεγε «Μεγάλωνα σ' ένα περιβάλλον βαθυτάτης πενίας μου». Αν και δεν αγόρασε ποτέ βιβλία σαν παιδί, λόγω της φτώχειας της οικογένειάς του, έβγαζε το σχολαρχείο πάντα με άριστα, πράγμα που έδειχνε την επιμέλεια του και τον υψηλό δείκτη ευφυΐας του. Τα φυσικά του χαρίσματα δοσμένα από τον Θεό χρησιμοποιήθηκαν αργότερα για την δημιουργία της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.

Το 1904 γράφτηκε στο γυμνάσιο στην πρωτεύουσα της Κέρκυρας. Όλη του η οικογένεια και ιδιαίτερα ο θείος του Χριστόδουλος παρά την φτώχεια του, καθώς είχε αποβιώσει ο πατέρας του, αγωνίστηκε να τον σπουδάσει. Ο ίδιος περιγράφει την ψυχολογία του εκείνη την εποχή «άσβεστη δίψα γνώσεως επιστημονικής και όλων των περί ανθρώπου, κόσμου και Θεού δοξασιών και συστημάτων με σκοπό να εύρω την αλήθεια για να την υπηρετήσω».

Το 1908 ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στο Τμήμα των Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασπάσθηκε γρήγορα την θεωρία της εξέλιξης, τον υλισμό και την απιστία. Όμως ένας παροξυσμός μίσους υπήρχε για το πρόσωπο του Χριστού. Επηρεασμένος απ’ τις αθεϊστικές ιδέες του δέκατου ένατου αιώνα, προσπάθησε να αντλήσει επιχειρήματα κατά του Χριστιανισμού, μελετώντας την Καινή Διαθήκη. Αντί όμως να βρει τα επιχειρήματα που έψαχνε, συνάντησε προσωπικά τον Ιησού Χριστό!

Διαβάζοντάς την Καινή Διαθήκη η καρδιά του λύγισε και με κλάματα στα μάτια είπε: «Ω! Ιησού δεν σε εγνώριζα και γι αυτό σε πολεμούσα. Σε ευχαριστώ γιατί με εδέχθηκες κι εμένα. Σου υπόσχομαι ότι θα είμαι τελείως δικός Σου και θα σε υπηρετώ σε ολόκληρη τη ζωή μου...». Η συνάντηση εκείνη ήταν ένας σεισμός και ένας σταθμός στη ζωή του. Ήταν κάτι ανάλογο με τη συνάντηση του Σαύλου (μετέπειτα Απ. Παύλου) στο δρόμο προς τη Δαμασκό. Ο Κ. Μεταλληνός, από κει κι ύστερα, μετατράπηκε σε έναν θερμό και ειλικρινή κήρυκα της αλήθειας του Χριστού. Μια αποστολή, ένας οραματισμός, που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Την υπόσχεση που έδωσε στην πρώτη του προσευχή την τήρησε ο Κ. Μεταλληνός επί 50 χρόνια μέχρι που αναχώρησε από τον κόσμο αυτό από τις κατασκηνώσεις της Κοινωνίας των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών στο Σούνιο στις 8 μ.μ. ημέρα Τρίτη στις 22.1.1963 κατά την διάρκεια μαθημάτων που έδινε στους εργάτες του λόγου των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών. Ο τάφος του βρίσκεται στο Α' νεκροταφείο Αθηνών.

Στις αρχές του 1911 φοιτητής ο Κ. Μεταλληνός προσκαλέστηκε σε μια συντροφιά φοιτητών που μελετούσαν την Αγία Γραφή. Από αυτή την συντροφιά έπαιξαν ρόλο στην μετέπειτα πορεία του και το έργο του οι Βασίλης Χριστόφιλος, ο επονομαζόμενος δάσκαλος που ήταν φιλόλογος και υπήρξε πνευματικός σύμβουλός του, ο Γιάννης Δημόπουλος και ο Κώστας Καψάλης. Και οι τρεις είχαν ζήλο για τα πνευματικά ζητήματα και βρίσκονταν στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Βασίλης Χριστόφιλος εξεδιώχθη από τον θρησκευτικό ορθόδοξο σύλλογο «Ανάπλασις» γιατί αναλύοντας την προς Ρωμαίους επιστολή δίδαξε ότι τα μνημόσυνα δεν έχουν καμιά θέση στους Χριστιανούς. Οι δύο τελευταίοι μαζί με τον Μεταλληνό υπήρξαν η αρχή της Ελευθέρας Ευαγγελικής Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι συναθροίσεις αυτές συνεχίστηκαν στις αίθουσες των ορθοδόξων συλλόγων «Ανάπλασις», «Ευαγγελισμός» και αλλού.

Το 1911 διορίσθηκε στο ελεγκτικό συνέδριο όπου αντιμετώπισε τον χλευασμό των συναδέλφων του καθημερινά λόγω της μαρτυρίας του για τον Χριστό. Το πρώτο του κήρυγμα το έκανε στο ναό του Άγιου Δημήτριου στην Πλάκα. Η επιτυχία των κηρυγμάτων του ώθησε έναν άλλο παππά να τον προσκαλέσει ομιλητή στον Ναό της Αγίας Αικατερίνης στην Πλάκα.

Τον Σεπτέμβριο του 1918 καθιέρωσαν την συμπροσευχή στην μικρή ομάδα που συναθροιζόταν στο σπίτι του Δημόπουλου. Τον Μάρτιο του 1919 καθιέρωσαν την «Θείαν Κοινωνία» η οποία το 1921 άρχισε να τελείται κάθε Κυριακή σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη. Το 1921 καθιερώθηκε και η λογία στην μικρή συνάθροιση για να σταλούν στο μικρασιατικό μέτωπο ευαγγέλια και ρούχα. Το 1922 εγκαινιάζεται το εκδοτικό έργο. Το πρώτο βιβλίο που βλέπει το φως της δημοσιότητας είναι απόσπασμα από το εκτενέστερο έργο του F. Godet σε μετάφραση. Το 1925 – 1934 γίνεται η έκδοση του περιοδικού «Λόγοι Ζωής». Εντός του πρώτου έτους κυκλοφορίας έφτασε τα 27.000 αντίτυπα που μοιράζονταν δωρεάν από νέους. Έτυχε μεγάλης και θερμής υποδοχής σε σημείο που το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και η Θεολογική Σχολή της Χάλκης να το συγχαρούν θερμότατα και να ζητήσουν την τακτική αποστολή του περιοδικού. Όμως από το 1919 ο Κ. Μεταλληνός είχε διαπιστώσει ότι οι ομιλίες του στην Ορθόδοξη Εκκλησία μάλλον δεν έφερναν το ορθό αποτέλεσμα. Αυτό το διαπίστωσε όταν κάποιος του ομολόγησε ότι έγινε καλόγηρος από τα κηρύγματα του. Διέκοψε το κήρυγμα στις Ορθόδοξες Εκκλησίες και προσχώρησε στην ομάδα των φίλων του. Συναθροίζονταν στο σπίτι του Γιάννη Δημόπουλου (μετέπειτα πρώτου λειτουργού της Ελευθέρας Ευαγγελικής Εκκλησίας) μέχρι το 1927. Το 1928 η συνάθροιση μεταφέρθηκε στο σπίτι του Κώστα Μεταλληνού επί της οδού Ορφέως και προόδευε πνευματικά. Το 1931 η Ιερά Σύνοδος διαβίβασε στην υπηρεσία που υπηρετούσε ο Κ. Μεταλληνός τις πρώτες επίσημες κατηγορίες ότι ήταν αιρετικός.

Το 1934 ο Βήκεν που ήταν αντιπρόσωπος της Βαπτιστικής Εκκλησίας της Σουηδίας φρόντισε να γνωρισθεί με τον Κ. Μεταλληνό και να του προτείνει: «Θα σας κτίσουμε ακόμα και μέσα στην πλατεία της Ομονοίας την πιο μεγάλη εκκλησία που υπάρχει σε όλα τα Βαλκάνια αρκεί να δεχθείτε να μπει ψηλά στο στηθαίο της Εκκλησίας η επιγραφή ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΟΥΗΔΙΑΣ». Οι Σουηδοί είχαν μάθει ότι η μικρή συνάθροιση είχε υιοθετήσει την βάπτιση ενήλικων στην εκκλησία και όχι νηπίων και πίστευαν ότι είναι των πεποιθήσεων τους. Ο Κ. Μεταλληνός απέρριψε την πρόταση αμέσως. Αλλά και η συνάθροιση απεφάσισε την απόρριψη της πρότασης των Σουηδών αδελφών της Βαπτιστικής Εκκλησίας. Ήταν ξεκάθαρο για την νεοσύστατη μικρή και πτωχή εκκλησία ότι δεν την ενδιέφεραν τα κτήρια αλλά ούτε και οι εξαρτήσεις διότι ήταν ένα γνήσιο ελληνικό κίνημα.

Το 1935 έπαυσε να εκδίδεται το περιοδικό «Λόγοι ζωής» και άρχισαν οι εκδόσεις για την διαφώτιση «διανοουμένων» και γενικότερα μελέτες απολογητικού περιεχομένου. Το 1938 διαλύθηκε η ομάδα από την κυβέρνηση Μεταξά και έγινε σύσταση εκκλησίας με βάση τον νόμο 1363. Η συνάθροιση μεταφέρθηκε στην ευρύχωρη αίθουσα της οδού Λυκούργου 18 στο κέντρο της Αθήνας.

Το 1941 οι Ιταλοί επέταξαν την αίθουσα επί της οδού Λυκούργου και η συνάθροιση συνεχίστηκε στο κτήριο της παλαιάς Βουλής υπό την μορφή ομιλιών και όχι εκκλησίας. Το 1943 παραχωρήθηκε από την Α΄ Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία η Κοργιαλένιος αίθουσα του συλλόγου προς διάδοση «Ωφελίμων Βιβλίων» στην οδό Ακαδημίας και Ιπποκράτους όπου επαναλειτούργησαν τα Κυριακά σχολεία. Την ίδια εποχή ο Μεταλληνός για αρκετές εβδομάδες έκανε σειρά από ομιλίες μεσοβδόμαδα στην Α΄ Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία Αθηνών με περιεχόμενο την Αποκάλυψη. Το 1943 μέσα στον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο άρχισε το έργο των παιδικών κατασκηνώσεων σε διάφορες τοποθεσίες της Αττικής και συνεχίζετε μέχρι σήμερα. Το 1943 κυκλοφόρησε με άτακτα διαλείμματα το τετρασέλιδο ή οκτασέλιδο «Έρευνα και Πίστις». Το 1944 στις δύο Απριλίου όταν αναχώρησαν από την Ελλάδα οι Ιταλοί επέστρεψαν και πάλι στην οδό Λυκούργου 18Δ και έκαναν το «Δείπνο Κυρίου» κατόπιν απουσίας 2 ετών και 2 μηνών.

Τον Απρίλιο του 1945 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Σάλπισμα». Ταυτόχρονα ο Μεταλληνός ίδρυσε το «Ελληνικό Ινστιτούτο της Βίβλου» και το Βιβλικό Σχολείο για την επιμόρφωση των εργατών των συναθροίσεων που είχαν σχηματισθεί, το οποίο μετά από ορισμένες διακοπές που είχε κατά διαστήματα λειτουργεί μέχρι σήμερα. Το 1946 λόγω της νομοθεσίας περί ετεροδόξων του 1938, ο Μεταλληνός κάλεσε και άλλες ευαγγελικές συναθροίσεις, οι οποίες δεν είχαν 100% ακριβώς τις ίδιες βιβλικές απόψεις, να ενωθούν. Ήταν οι Ευαγγελικές Εκκλησίες Χανίων, Πατρών και Θεσσαλονίκης. Έτσι προσήλθαν στην Αθήνα εκπρόσωποι από όλες τις εκκλησίες οι οποίοι δημιούργησαν την ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ. Την ιδέα για το όνομα την έδωσε ο Φίλιππος Μανωλικάκης του Κωνσταντίνου η οποία έγινε με ενθουσιασμό δεκτή. Αργότερα πληροφορήθηκαν ότι με το όνομα αυτό υπάρχουν εκκλησίες και στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γερμανία. Το 1949 η «Κοινωνία των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών» με την γενική σύνοδο της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας δημιούργησαν την ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ. Η συνεργασία αυτή έληξε όταν το 1950 έγιναν γνωστές οι απόψεις του Μεταλληνού για την «κένωση του Ιησού Χριστού».

Το 1950 ο Κ. Μεταλληνός επισκέφτηκε για πρώτη φορά ευαγγελικές εκκλησίες του εξωτερικού όπου αναπτύχθηκαν πνευματικές σχέσεις. Η ΚΕΕΕ συνδέθηκε με τον Διεθνή Σύνδεσμο των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Πέραν των κηρυγμάτων του εκεί είχε ιδιαίτερες συνομιλίες με τον τότε διευθυντή του Βιβλικού Σχολείου των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών Γερμανίας, τον Χέρμπερτ Κβίρινκ. Οι ιδιαίτερες θεολογικές απόψεις του Κώστα Μεταλληνού έγιναν αποδεκτές με θαυμασμό. Είχαν μάλιστα τόσο πολύ εκτιμήσει την χριστιανική δράση του και προπαντός την προσωπική του πίστη ώστε ομολόγησαν πως η παρουσία του Μεταλληνού υπήρξε ανάμεσα τους μία ευλογία, μία άγνωστη εις αυτούς πνοή δροσιάς και χάριτος. Όσες φορές ταξίδευε στις ευρωπαϊκές χώρες συναντούσε μία καλή υποδοχή από τις τοπικές εφημερίδες των πόλεων που επισκεπτόταν, ιδιαίτερα στη Δανία και στη Σουηδία. Κι όμως στη Γερμανία φαίνεται πως άφηνε κάθε φορά ένα μέρος της καρδιάς του. Αυτό άλλωστε ήταν φυσικό επειδή μιλούσε τα Γερμανικά και συνεπώς ή ψυχική επαφή του με τους Γερμανούς χριστιανούς ήταν πλέον ζεστή και προσωπική.

Το 1950 επανεκδίδεται το περιοδικό «Λόγοι ζωής» που κυκλοφορεί μέχρι σήμερα. Μετά το 1950 και κατά την διάρκεια του μεταναστευτικού ρεύματος ιδρύονται Ελληνικές Ελεύθερες Ευαγγελικές Εκκλησίες στην Αυστραλία, στην Αμερική, στον Καναδά και στην Αργεντινή. Το 1953 οι παιδικές κατασκηνώσεις εγκαθίστανται σε μόνιμο χώρο στο Σούνιο Αττικής με την φροντίδα του Πόντιου Ελληνοαμερικανού Κυριάκου Υφαντίδη. Το 1954 η εκκλησία μεταστεγάστηκε σε ιδιόκτητο χώρο επί της οδού Αλκιβιάδου 3. Ήδη όμως είχαν δημιουργηθεί πνευματικές εστίες στα προάστια όπως στα Λιπάσματα (από το 1922), στην Ν. Ιωνία (από το 1923), στην Ν. Σμύρνη και άλλες, που τις υπηρετούσαν συνεργάτες και μαθητές του Μεταλληνού. Έτσι η «Κοινωνία των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών» άτυπα οργανωνόταν.

Ο Κώστας Μεταλληνός αποτελεί ίσως το πιο σπάνιο, ίσως και το μοναδικό δείγμα ανθρώπου που γνώρισε την αλήθεια του Χριστού, όχι από ιεραποστόλους, όχι από άλλους πιστούς, αλλά μελετώντας μονάχα την Καινή Διαθήκη. Το πνευματικό κίνημα, που δημιουργήθηκε, είναι ίσως ένα από τα ελάχιστα που δεν επηρεάστηκαν από κάτι προηγούμενο, αλλά δημιουργήθηκαν κυριολεκτικά από το μηδέν. Μάλλον, πιο σωστά, δημιουργήθηκαν από τη δραστηριότητα του Αγίου Πνεύματος και μόνο. Το «κίνημα Μεταλληνού» που γρήγορα άρχισε να δημιουργείται και να δυναμώνει ήταν τελείως «αυτόχθον», γνήσιο και αποκλειστικά ελληνικό. Οι μεταρρυθμιστικές αλλαγές που είχαν διαμορφωθεί στη Χριστιανική Εκκλησία της Δύσης δεν ήταν γνωστές στον Μεταλληνό, ούτε και τον επηρέασαν στο ξεκίνημά του. Πολύ αργότερα, όταν τις γνώρισε, ήταν φυσικό να συνάψει φιλία και συνεργασία μαζί τους.

Ο οραματισμός, ο ζήλος και το κήρυγμα του Ευαγγελίου σε όλη την Ελλάδα δημιούργησε 50 περίπου συναθροίσεις που εντάχθηκαν στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ. Από όλα τα προαναφερθέντα εξάγετε το αβίαστο συμπέρασμα ότι η Ελευθέρα Ευαγγελική Εκκλησία ξεπήδησε μέσα από την προσπάθεια αναμόρφωσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας και σχηματίστηκε σιγά - σιγά αποκτώντας συνείδηση εκκλησίας βασιζόμενη μόνο στον Λόγο του Θεού, σύμφωνα με τις Πράξ. 2:42 «Καὶ ἐνέμενον ἐν τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων, καὶ ἐν τῇ κοινωνίᾳ, καὶ ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ἐν ταῖς προσευχαῖς». Είναι ασφαλώς η συνέχεια της προσπάθειας αναμόρφωσης της Εκκλησίας την εποχή των Ισαύρων (717 μ.Χ.) χωρίς την βασιλική δύναμη και την επιβολή και όχι η συνέχεια της Διαμαρτύρησης της Δύσης.

Μετά το 1972 ιδρύονται Ελληνικές Ελεύθερες Ευαγγελικές Εκκλησίες στην Γερμανία με την βοήθεια και συμπαράσταση της «Mission für Sud-Οst-Europa». Το 1978 ολοκληρώθηκε στον χώρο του Σουνίου η κατασκευή του ξενώνα «Χάρις» και δημιουργήθηκε το Πνευματικό Κέντρο των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών (Evangelical Center) που φιλοξενεί μέχρι σήμερα τόσον ελληνικά όσο και διεθνή συνέδρια. Έτσι υπήρξε η πραγματοποίηση του οράματος του Μεταλληνού ο χώρος να γίνει ένα διεθνές κέντρο Ευαγγελισμού και οικοδομής.

Μετά τον νόμο 4301/2014, το 2018, επτά εκκλησίες με το όνομα Ελευθέρα Ευαγγελική Εκκλησία καθώς και άλλες με διαφορετική επωνυμία εντάχτηκαν στα Θρησκευτικά Νομικά Πρόσωπα και αποχώρισαν από την «Κοινωνία Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών».

Η «Κοινωνία Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών» αριθμεί σήμερα 45 συναθροίσεις και εκκλησίες στην Ελλάδα. Οι εκκλησίες αυτές βασιζόμενες αποκλειστικά στην Αγία Γραφή έχουν σήμερα ενιαία διδασκαλία σε σχέση με το 1946. Το 2020 η Γενική Συνέλευσή τους επέκτεινε το Διάγραμμα Πίστης που αποτελεί ουσιαστικά την διδασκαλία και το πιστεύω τους που συμπίπτει με την διδασκαλία του ιδρυτή των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών Κώστα Μεταλληνού. Διατηρούν την ανεξαρτησία τους στα πλαίσια του Διαγράμματος Οργάνωσης και Πίστης της Κοινωνίας Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών καθώς και την νομική ανεξαρτησία τους σαν νομικές οντότητες απέναντι στην πολιτεία. Το νομικό πρόσωπο σωματείο «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ» διαχειρίζεται τις νομικές λειτουργίες τους εφόσον το επιθυμούν και δύναται να τις εκπροσωπήσει απέναντι στην πολιτεία. Το νομικό πρόσωπο σωματείο «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕΛΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» που ιδρύθηκε από τον Κ. Μεταλληνό έχει την κυριότητα των περισσοτέρων ακινήτων.

Τέλος, η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» είναι σύνδεσμος πνευματικής αδελφότητας από εκκλησίες του Χριστού, οι οποίες λειτουργούν στον ελληνικό χώρο και οι οποίες επεκτάθηκαν και στο εξωτερικό. Στηρίζεται αποκλειστικά στο γραπτό λόγο του Θεού, τη Βίβλο, και είναι ένα καθαρά ελληνικό πνευματικό κίνημα, που το Πνεύμα το Άγιο του Θεού φύτεψε στη χώρα μας. Οι εκκλησίες αυτές λειτουργούν αποκλειστικά από αυτόχθονες Έλληνες, χωρίς παρεμβάσεις ξένων ιεραποστολών ή εκκλησιών, και έχουν σκοπό να φέρουν το καθαρό μήνυμα της σωτηρίας τού Ιησού Χριστού στην πατρίδα μας. Δεν ανήκουν στις Μεταρρυθμισμένες ή Αναμορφωμένες εκκλησίες οι οποίες έχουν ως βάση τον Καλβινισμό. Τα συγγράμματα και οι απόψεις των Πατέρων της Ορθόδοξης, της Καθολικής καθώς και τον θεολόγων της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας συγκρίνονται πάντοτε αυστηρά αν είναι σύμφωνα με την Αγία Γραφή την οποία η «Κοινωνία Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών» θεωρεί ως την μοναδική αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο και υιοθετούνται μόνο αν ταυτίζονται με αυτήν.

Σκοπός της «Κοινωνίας Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών» είναι η αμοιβαία πνευματική οικοδομή και προκοπή των εκκλησιών στην αλήθεια του Ιησού Χριστού, η ομολογία του Ιησού Χριστού ως προσωπικού Σωτήρα, Λυτρωτή και Κυρίου τους στον κόσμο και η προάσπιση του δικαιώματός τους στη λατρεία του Θεού κατά τον άγιο Λόγο Του.

[1] Τα ιστορικά στοιχεία έχουν συλλεχτεί Από τα βιβλία 1. Έπεσε ο δυνατός (Γεράσιμο Ζερβόπουλου) 2. Οι ρίζες της Ελευθέρας Ευαγγελικής Εκκλησίας (Μ. Θαβωρίτη) 3. Μνήμες (Σ. Πορτινού, Χ. Φραγκόπουλου) 4. Ιστορία των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών (Αν. Καβάκα) 5. Περιοδικό Σάλπισμα.